Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΝ ΚΡΥΠΤΩ, ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΑ, ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΝ «ΤΡΟΜΟΝΟΜΟ»
Τρομοκρατική δράση οι διαδηλώσεις- συνδικαλισμός
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ
Εν κρυπτώ, σε τμήμα θερινών διακοπών και χωρίς καμιά ιδιαίτερη εξήγηση η κυβέρνηση κατάργησε πλήρως τις ασφαλιστικές δικλίδες του προηγούμενου «τρομονόμου», που προστάτευαν ακόμη και τη βίαιη πολιτική και συνδικαλιστική δράση από ποινικές κατηγορίες για «τρομοκρατική δράση».
Παράλληλα τιμωρεί αυστηρότερα (10ετή κάθειρξη) όσους δίνουν «ουσιώδεις» πληροφορίες σε τρομοκρατικές οργανώσεις για διευκόλυνση του έργου τους ή τους παρέχουν υλική ή άυλη υποστήριξη, ακόμη και αν δεν τελέστηκαν τελικώς «τρομοκρατικές πράξεις»!
Με τις αλλαγές αυτές λύνονται ουσιαστικά τα χέρια των διωκτικών αρχών. Ετσι ακόμη και η τέλεση πλημμελημάτων (όπως διακεκριμένες φθορές, σωματικές βλάβες, διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών κ.ά.) μπορούν να χαρακτηριστούν αυθαίρετα ως τρομοκρατική δράση από οργανωμένη ομάδα διαδηλωτών!
Αρκεί απλώς, σύμφωνα με τον ορισμό περί τρομοκρατίας, να θεωρηθεί ότι οι κατηγορούμενοι επιθυμούν να βλάψουν σοβαρά μια χώρα ή έναν διεθνή οργανισμό, να εκφοβίσουν σοβαρά τον πληθυσμό ή να εξαναγκάσουν παρανόμως δημόσια αρχή ή έναν διεθνή οργανισμό σε πράξη ή παράλειψη.
Γιατί όμως η κυβέρνηση προχώρησε τόσο βιαστικά και αθόρυβα στην κατάργηση; Κάθε ομοιότητα ή σύγκριση με την κρίσιμη οικονομική κατάσταση και τις συνθήκες κοινωνικών συγκρούσεων, που πολλοί αναμένουν, δεν είναι καθόλου συμπτωματική, απαντούν νομικοί. Η κυβέρνηση φαίνεται να παίρνει τα μέτρα της, συμπληρώνουν.
Αντίθετα, κυβερνητικές πηγές έλεγαν πως ό,τι καταργήθηκε προβλέπεται στο Σύνταγμα.
Το ανησυχητικό είναι όμως ότι οι σοβαρές αυτές αλλαγές, που άπτονται θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών, έγιναν από το θερινό τμήμα και όχι από την Ολομέλεια της Βουλής.
Η νέα ρύθμιση για το άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα, που περιλαμβάνεται στον νόμο για την κύρωση συμβάσεων του ΟΗΕ κατά του οργανωμένου εγκλήματος, ψηφίστηκε στο τέλος Αυγούστου και δημοσιεύτηκε προχθές.
Η βασική, κρυφή, τροποποίηση καταργεί την παράγραφο 8 του προηγούμενου άρθρου, σύμφωνα με το οποίο δεν συνιστάν «τρομοκρατική πράξη» η τέλεση συγκεκριμένων αδικημάτων (κακουργημάτων και πλημμελημάτων), εάν αυτά σκόπευαν στην προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος, αποτελούσαν δράση υπέρ της ελευθερίας ή εάν αποσκοπούσαν στην άσκηση θεμελιωδών ατομικών, πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, όπως προβλέπονται στο Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Η ρύθμιση αυτή υπήρχε στο προοίμιο της ευρωπαϊκής απόφασης-πλαίσιο και είχε τεθεί από τον δημιουργό του «τρομονόμου», Μιχ. Σταθόπουλο. Αποτελούσε τη νομοθετική εγγύηση ότι δεν θα διωχθεί το φρόνημα και η ανοιχτή πολιτική και συνδικαλιστική δράση.
Τους φόβους ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί είχαν εκφράσει από τότε όλες οι οργανώσεις ατομικών δικαιωμάτων. Στην Ελλάδα άλλωσε έχουν διωχθεί διαδηλωτές για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, παρά την ύπαρξη της παλαιάς προστατευτικής ρύθμισης.
Υπάρχει και μια ευνοϊκή ρύθμιση, που τιμωρεί με ποινή από 1-6 χρόνια όσους μετέχουν σε τρομοκρατική οργάνωση που συστάθηκε για τέλεση πλημμελημάτων. Αρκεί βέβαια να μπορεί να αποδειχτεί κάτι τέτοιο.
Οσον αφορά την απειλή κάθειρξης 10 ετών σε όσους δίνουν ουσιώδεις πληροφορίες σε τρομοκράτες, η επιστημονική επιτροπή της Βουλής διατύπωσε επιφυλάξεις καθώς επισήμανε πρόβλημα αοριστίας και υπερβολικής διεύρυνσης του αξιόποινου.
22/9/2010
ΟΙ ΝΕΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΡΥΦΟΥ «ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥ»
Μάρτυρες με κουκούλα!
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ
Μάρτυρες με «κουκούλα», στις δίκες για την τρομοκρατία και το οργανωμένο έγκλημα, επιβάλλει η κυβέρνηση της... διαφάνειας. Με τον ίδιο κρυφό-συνωμοτικό τρόπο, με τον οποίον άφησε εκτεθειμένες σε ποινική δίωξη για τρομοκρατία, κάθε πολιτική, κοινωνική και συνδικαλιστική δράση, «νομιμοποιεί» τώρα και τις καταθέσεις ανώνυμων μαρτύρων στα δικαστήρια!
Σύμφωνα με τις νέες ρυθμίσεις του κρυφού «τρομονόμου», η αποκάλυψη της ταυτότητας ενός μάρτυρα στο ακροατήριο δεν είναι πλέον υποχρεωτική, ακόμη και αν το ζητήσει ο άμεσα θιγόμενος, δηλαδή ο κατηγορούμενος!
Η προηγούμενη διάταξη, που καταργήθηκε, υποχρέωνε το δικαστήριο να διατάξει την αποκάλυψη της ταυτότητας του ανώνυμου μάρτυρα, εάν το ζητούσαν είτε ο εισαγγελέας είτε κάποιος διάδικος. Με τον κρυφό «τρομονόμο», το δικαστήριο στο οποίο υποβάλλεται αίτημα αποκάλυψης των στοιχείων ταυτότητας μάρτυρα, αποφαίνεται αιτιολογημένα για την αποκάλυψη ή μη!
Με άλλα λόγια, είναι στη διακριτική ευχέρεια των δικαστών να επιβάλουν την κατάθεση ανώνυμων μαρτύρων κατηγορίας, εάν το κρίνουν επιβεβλημένο, αρκεί απλά να αιτιολογήσουν με κάποιον τρόπο την απόφασή τους αυτή.
Βέβαια, παραμένει σε ισχύ η διάταξη που απαγορεύει την καταδίκη κατηγορουμένου μόνο με την κατάθεση ενός ανώνυμου μάρτυρα. Ωστόσο, αυτό δεν εξασφαλίζει τα δικαιώματα των κατηγορουμένων, οι οποίοι εκτίθενται σε «κατηγορίες» ανθρώπων που δεν γνωρίζουν και δεν μπορούν να αντικρούσουν ολοκληρωμένα τους ισχυρισμούς τους. Αλλωστε, η μέχρι σήμερα δικαστική εμπειρία έδειξε πως, ακόμη και η υποψία άλλου στοιχείου, μπορεί να συνδυασθεί με καταθέσεις μαρτύρων-φάντασμα και να οδηγήσει σε πολυετείς καθείρξεις.
Η δικαστική χρήση των καταθέσεων των ανώνυμων μαρτύρων ήταν πάγιο αίτημα των αμερικανικών αρχών ασφαλείας, αλλά και των Ευρωπαίων συναδέλφων τους, οι οποίοι πίεζαν για την αποδεικτική αξιοποίηση των μαρτυρικών καταθέσεων που προέρχονται από «ανώνυμους πληροφοριοδότες», δηλαδή πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών!
Με τις ίδιες διατάξεις αλλάζει και το καθεστώς της προστασίας μαρτύρων, καθώς οι προστατευόμενοι μάρτυρες θα μπορούν να φυγαδεύονται πλέον και στο εξωτερικό! Επίσης στις επιλογές προστασίας (αλλαγή ταυτότητας, μετάθεση, αλλαγή κατοικίας) προστίθεται και η «μετεγκατάσταση σε άλλες χώρες».
Επιπλέον, ορίζεται ειδικός φορέας που αναλαμβάνει την υλοποίηση των μέτρων προστασίας, ο οποίος καθορίζεται με κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομικών, Δικαιοσύνης, Εργασίας, Υγείας, Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη.
Το όργιο των κρυφών αλλαγών στον «τρομονόμο», σε τμήμα διακοπών, με τις οποίες «ψαλιδίζονται» θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών, έγιναν με τροποποιήσεις, χωρίς οι βουλευτές να γνωρίζουν το πραγματικό εύρος τους. Σε κάποια σημεία, μάλιστα, οι αλλαγές δεν αναφέρονταν στην αιτιολογική έκθεση.
Η κατάργηση της διάταξης που διασφάλιζε πως δεν συνιστά τρομοκρατική πράξη η τέλεση συγκεκριμένων αδικημάτων, όταν σκοπεύουν στην προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος ή στην άσκηση θεμελιωδών ατομικών, πολιτικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, έγινε χωρίς κανέναν προφανή λόγο και αιτιολογία.
Ακόμη και τα επιχειρήματα διάψευσης, που προσπάθησε να αρθρώσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής, χαρακτηρίζοντας «αβάσιμα» όσα γράφτηκαν για τον συνδικαλισμό, επιβεβαιώνουν εν τέλει την αδήριτη πραγματικότητα. Σε άλλο μήκος κύματος, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, τόνισε μεταξύ άλλων πως «δεν υπάρχει βλάβη του συνδικαλισμού», ότι «η κυβέρνηση σέβεται τον ελληνικό λαό, τον Ελληνα πολίτη και όλες τις μορφές με τις οποίες εκφράζεται, δεν φοβάται τον συνδικαλισμό, αλλά επιζητεί τον διάλογο, ανάγοντας το θέμα της διαβούλευσης σε μείζον ζήτημα δημοκρατίας».
Γιατί, όμως, η τόσο «διάφανη» κυβέρνηση δεν διαβουλεύθηκε σε ανοικτό διάλογο με τους πολίτες τις συγκεκριμένες αλλαγές στον «τρομονόμο», όπως έκανε για τα άλλα νομοσχέδιά της, αλλά τις πέρασε κρυφά και συνοπτικά, κατακαλόκαιρο, από τη Βουλή;
23/9/2010